Studenten leren niet, zij studeren. Over transformatie als psychologische kern van hoger onderwijs

Description

Over het boekDit boek reflecteert over recente en klassieke onderwijsproblemen; de invoering van competentiesen de al ruim een halve eeuw bestaande eerstejaars hecatombe. Het synthetiseert in de persoonvan zijn auteur ruim 40 jaar Leuvens onderzoek inzake studeren en doceren.Hoger Onderwijs aan de universiteit zowel als erbuiten staat inmiddels voor de uitdaging om getrouw aan eigen missie binnen Europa in wording zoveel mogelijk jongeren in staat te stellenzichzelf optimaal als aankomend expert tot persoonlijkheid te ontwikkelen. Dat vergt grondigereorganisatie, inclusief substantile evaluatie; verandering leidt, ook al beoogt zij fundamentelevernieuwing, immers ipso facto niet tot verbetering. Binnen dit perspectief plaatst Janssen tweereeksen kanttekeningen bij wat momenteel in uitbouw is.De eerste betreft het vormingsgebeuren. Qua einddoel lijkt expertise als omvattend vormingsideaalte moeten wijken voor een rist door lerenden successief als credits te verwerven competenties.Zulks impliceert echter dat jongeren leerling kunnen blijven n dienvolgens lerend levenslangkrijgen. Wie daarentegen studeert, transformeert zich zelf in expert. Dat betekent zichzelf ndaar gaat het om in eigen zich stilaan uitkristalliserende sociale rol, eerst als persoon Fons envervolgens als persoonlijkheid Rene, op authentieke wijze tot iemand maken.De tweede betreft de schijnoplossing die via flexibilisering binnen deze hervorming gegevenwordt aan het al zon halve eeuw bestaand probleem in de transitie van secundair naar hogeronderwijs. Dit vraagstuk is niet opgelost door te doen alsof die eraan inherente hecatombe o.m.dankzij een inmiddels gerealiseerd leerkrediet nu niet meer bestaat.De auteur start deze psychologische analyse vanuit zijn ervaringen als visiterend onderwijsdeskundigedie zich vanuit eigen expertise een weg baant doorheen de diversiteit van competentiesdie studenten op hun weg van eerstejaars naar bachelor dienen te verwerven. Hij integreert dieoplossing met zijn visie op de processen van studeren als transformatie en doceren als noodzakelijkekatalyse daarvan. Van daaruit rapporteert hij via zijn 33 van actiereflectie overstudeergedragservaringen van o.m. eerstejaars hoger n universitair onderwijs. Zo fundeert hij denoodzaak aditurinten te leren studeren. Zulks impliceert dat abiturinten voordien hun keuze alsontwerp van het verhaal van eigen leven realiseren bij wijze van proces van matrixconstructie.De hiermee complementair noodzakelijke tweetraps keuzebegeleiding stelt Maks in staat zichzelfte transformeren in Fons en diens studeren, als eigen actie, in persoonlijke reflectie als Rene inwording te duiden en effectief te sturen.Uit de inhoudVolledige inhoudsopageveOver de auteursPiet J. Janssen 1934 is sedert 1999 emeritus gewoon hoogleraar Schoolpsychologie aan deK.U.Leuven.